zniekształcenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. zniekształcić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zniekształcenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zniekształcenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} zmiana kształtu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zniekształcenie — n I 1. rzecz. od zniekształcić. 2. lm D. zniekształcenieceń «zmiana postaci, kształtu polegająca na organicznym, mechanicznym itp. odchyleniu od normy; deformacja» Zniekształcenie stopy, kręgosłupa. Zniekształcenie obrazu w odbiorniku… … Słownik języka polskiego
dystorsja — ż I, DCMs. dystorsjasji, blm 1. fiz. «jedna z wad układów optycznych polegająca na niejednakowym powiększaniu lub zmniejszaniu części obrazów leżących w różnych odległościach od osi optycznej; powoduje zniekształcenie obrazu» 2. fot.… … Słownik języka polskiego
anakolut — m IV, D. u, Ms. anakolutucie; lm M. y jęz. «zniekształcenie konstrukcji składniowej powodujące zanik więzi między członami zdania, stosowane czasem jako zabieg stylistyczny; zdanie mające wadliwą konstrukcję składniową» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
astygmatyzm — m IV, D. u, Ms. astygmatyzmzmie, blm 1. fiz. «wada soczewek cylindrycznych, a także sferycznych pojawiająca się, gdy wiązka światła pada skośnie do ich osi optycznej; powoduje nieostrość i zniekształcenie obrazu» 2. med. «wada wzroku polegająca… … Słownik języka polskiego
chiragra — ż IV, CMs. chiragragrze, blm med. «artretyzm powodujący bóle i zniekształcenie stawów palców dłoni» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
defiguracja — ż I, DCMs. defiguracjacji; lm D. defiguracjacji (defiguracjacyj) «zepsucie kształtu; deformacja, zniekształcenie» Defiguracja architektoniczna. Defiguracja budowli, rzeźby, zabytku architektonicznego. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
deformacja — ż I, DCMs. deformacjacji; lm D. deformacjacji (deformacjacyj) «zmiana postaci, kształtu; zniekształcenie, odkształcenie» Deformacja fizyczna, plastyczna. Deformacja kręgosłupa, stopy, twarzy. Deformacja osobowości człowieka. Deformacja tekstu.… … Słownik języka polskiego
obrzmiałość — ż V, DCMs. obrzmiałośćści; lm MD. obrzmiałośćści «zniekształcenie wywołane obrzękiem; obrzęk» Obrzmiałość twarzy … Słownik języka polskiego
obrzmienie — n I 1. rzecz. od obrzmieć. 2. lm D. obrzmienieeń «zniekształcenie wywołane obrzękiem; obrzmiałość» Obrzmienie na skręconej kostce … Słownik języka polskiego
odkształcenie — n I 1. rzecz. od odkształcić. 2. lm D. odkształcenieeń techn. «zmiana postaci (kształtu lub objętości) jakiegoś ciała, wywołana działaniem sił zewnętrznych, różnicą temperatury itp.; zniekształcenie, deformacja» ∆ Odkształcenie plastyczne… … Słownik języka polskiego
